Żywotnik
Żywotnik (Thuja) może być drzewem lub krzewem o najróżnorodniejszych kształtach. Gałązki wraz z łuskami silnie spłaszczone. Siewki żywotników mają igły, które z wiekiem przechodzą w łuski. Szyszki małe, wydłużone, złożone z kilku par łusek.
Wartościowym gatunkiem jest żywotnik koreański (Thuja koraiensis). Jest to krzew szeroko rosnący, nisko rozgałęziony. Pędy często zwieszające się. Łuski obustronnie jasnozielone, od spodu białawe paski.
Bardziej znany jest żywotnik zachodni, który rośnie bardzo powoli, a jego odmiany bardzo różnią się siłą wzrostu. Dość dobrze znosi zacienienie i znakomicie strzyżenie, dlatego szczególnie nadaje się na żywopłoty. Jest wytrzymały na mrozy. Ma małe wymagania glebowe, lecz jest wrażliwy na suszę.
Z ciekawszych odmian można wymienić następujące:
Thuja occidentalis albospicata, która ma młode pędy biało zakończone;
Thuja occidentalis aureospicata – o gałązkach zabarwionych na końcach złocistożółto;
Thuja occidentalis aurescens – drzewo wyrastające do 5 m, o koronie stożkowo-kolumnowej, gałązki złocistożółte. Niewybredne pod względem gleby, odporne na mróz;
Thuja occidentalis columna – o wąskim kolumnowym pokroju, gałązki jasnozielone, wyrasta do 8 m;
Thuja occidentalis ericoides – ma gałązki pokryte nie łuskami, lecz miękkimi igłami, tworzy gęste i niskie, nieco kuliste lub stożkowate, krzewy. Starsze krzewy wymagają cięcia w celu utrzymania należytego wyglądu.
Globosa – tworzy kuliste krzewy, nie przekraczające 2 m wysokości. Hoseri – jest wybitnie odmianą karłową, także o kulistym pokroju. Rośnie bardzo wolno, wysokość 50 cm.
