Trawnik w ogródku może spełniać wieloraką rolę, ale na działce (300 m²) w pracowniczym ogrodzie działkowym, zgodnie z wytycznymi jego powierzchnia nie powinna przekraczać 20 m², a na większych działkach – 35 m².
O wyglądzie trawnika decyduje – oprócz warunków glebowych, klimatycznych i zabiegów pielęgnacyjnych – dobór odpowiednich gatunków i odmian, zależnie od przeznaczenia trawnika oraz od stanowiska. Trawniki wymagają przed wysiewem traw głębokiej uprawy (15-40 cm). Wpływa ona dodatnio na strukturę gleby i niszczy chwasty. Dobrze np. przygotowuje glebę pod trawnik poprzedzająca uprawa ziemniaka lub roślin motylkowych. Szczególną uwagę należy zwrócić na dokładne odchwaszczenie stanowiska, zwłaszcza z perzu. W tym celu miejsce przeznaczone pod trawnik zostawiamy nawet nie obsiane – w tzw. czarnym ugorze. Bardzo ważne jest również dobre wyrównanie powierzchni. Na glebach „nowinowych” przemieszanych, o nie wykształconym profilu glebowym i po rekultywacji, np. na dawnych placach budowlanych, bardzo wskazane jest przedsiewne nawożenie organiczne – kompostem, obornikiem lub dobrze rozłożonym torfem – w ilości co najmniej 3 kg na 1 m². Jakość trawnika w dużym stopniu zależy od nawożenia. Na 10m² dajemy orientacyjnie 10 dag superfosfatu, 5 dag soli potasowej, 0,5-2 dag wapna mielonego (w zależności od odczynu gleby) i 10-15 dag saletry w 3 lub 4 dawkach. Przy stosowaniu nawozów zwierzęcych i kompostów, zwłaszcza świeżych, należy pamiętać, że zawierają one znaczną ilość nasion chwastów. Chwasty te należy niszczyć podczas uprawy gleby po ich wzejściu. Wysiew nasion trawy w świeżo nawożoną glebę grozi zachwaszczeniem trudnym do zwalczenia. Przed siewem powierzchnia uprawionej gleby musi być dokładnie wyrównana, ugnieciona lekkim wałkiem lub uklepana deską tak, aby stopa w płaskim obuwiu pozostawiała tylko nieznaczne ślady. Po uklepaniu powierzchni wyrównujemy powstałe nierówności, po czym płytko zagrabiamy. Nasiona traw wysiewamy ręką „ruchem solącym”, przepuszczając nasiona między palcami i zwracając uwagę na równomierny rozrzut nasion. Przy brzegu siejemy gęsto (25-30 g/m²), zbliżając się zaś ku środkowi – rzadziej. Najlepiej siać przy bezwietrznej pogodzie i miernej wilgotności powietrza i gleby (przy nadmiernej wilgotności nasiona mogą przylgnąć do podeszew i narzędzi).
Do obsiewu trawników stosuje się zwykle następujące mieszanki traw:
mieszanka uniwersalna, przydatna w różnych warunkach – Życica trwała Więcławicka – 40%, Kostrzewa czerwona Leo – 30% i Wiechlina łąkowa Alicja – 30%;
mieszanka na stanowiska dobrze przygotowane, słabiej zadarniająca w roku siewu, odporna na suszę i żywotna przez cały okres wegetacji – Kostrzewa czerwona Leo – 25%, Kostrzewa nitkowata Sima – 20%, Wiechlina łąkowa Alicja – 25% i Mietlica pospolita Igeka -30%.
Przemieszanie nasion trawy w mieszance powinno być wykonane bardzo dokładnie. Również w czasie wysiewu należy ręką często mieszać nasiona. Po wysiewie nakrywamy nasiona, stosując lekkie motyczenie żelaznymi grabiami. Gdy zakładamy większy trawnik i musimy w celu wykonania motyczenia wejść na powierzchnię zasianą, zabezpieczamy ją deskami, aby nie uszkadzać przygotowanej do siewu płaszczyzny. Możemy też, zamiast motyczenia grabiami, zasypać zasiew ziemią lub suchym torfem (w ilości 4-5 kg na 100 m²); materiały te wysiewa się przez sita lub rozrzuca ręką. Po wysiewie trawy trzeba obsianą powierzchnię zrosić. Po ukazaniu się wschodów należy trawnik w razie potrzeby odchwaścić. Pierwsze koszenie odbywa się wtedy, gdy trawa osiągnie wysokość około 10 cm. Na terenach dostatecznie wilgotnych trawę można wysiewać od połowy kwietnia do połowy września. W przeciętnych warunkach najlepiej siać ją w kwietniu lub sierpniu – wrześniu.
Wygląd trawnika i jego trwałość zależą od staranności pielęgnowania. Szczególnie ważnym okresem pielęgnowania trawnika są pierwsze lata (3-5 lat), wówczas następuje ostateczne ustalenie się jego składu gatunkowego, a więc zanikanie jednych gatunków i rozrastanie się innych. Pielęgnowanie trawników obejmuje następujące zabiegi: koszenie, podlewanie, nawożenie pogłówne, odchwaszczanie oraz odnawianie.
Trawnik wymaga częstego podlewania, zwłaszcza w okresie suszy. Podlewamy wężem lub lepiej przenośną deszczownią. Nie powinno się stosować silnego, wysokiego i płaskiego strumienia, który wypłukuje wierzchnią warstwę gleby, a ponadto ubija powierzchnię, co wpływa na jej zaskorupienie. Strumień powinien być drobny, kropie spadać prawie pionowo. Pierwsze nawożenie przeprowadzamy wiosną, stosując saletrę w dawce do 20 g/m². Dobrze jest stosować także sól potasową w ilości 20-30 g/m² i mączkę kostną (10 g/m²), które wzmacniają trawnik. Co parę lat wapnujemy wapnem mielonym (30-50 g/m²). Trawniki dywanowe kosi się co 10-14 dni.
O wyglądzie trawnika decyduje – oprócz warunków glebowych, klimatycznych i zabiegów pielęgnacyjnych – dobór odpowiednich gatunków i odmian, zależnie od przeznaczenia trawnika oraz od stanowiska. Trawniki wymagają przed wysiewem traw głębokiej uprawy (15-40 cm). Wpływa ona dodatnio na strukturę gleby i niszczy chwasty. Dobrze np. przygotowuje glebę pod trawnik poprzedzająca uprawa ziemniaka lub roślin motylkowych. Szczególną uwagę należy zwrócić na dokładne odchwaszczenie stanowiska, zwłaszcza z perzu. W tym celu miejsce przeznaczone pod trawnik zostawiamy nawet nie obsiane – w tzw. czarnym ugorze. Bardzo ważne jest również dobre wyrównanie powierzchni. Na glebach „nowinowych” przemieszanych, o nie wykształconym profilu glebowym i po rekultywacji, np. na dawnych placach budowlanych, bardzo wskazane jest przedsiewne nawożenie organiczne – kompostem, obornikiem lub dobrze rozłożonym torfem – w ilości co najmniej 3 kg na 1 m². Jakość trawnika w dużym stopniu zależy od nawożenia. Na 10m² dajemy orientacyjnie 10 dag superfosfatu, 5 dag soli potasowej, 0,5-2 dag wapna mielonego (w zależności od odczynu gleby) i 10-15 dag saletry w 3 lub 4 dawkach. Przy stosowaniu nawozów zwierzęcych i kompostów, zwłaszcza świeżych, należy pamiętać, że zawierają one znaczną ilość nasion chwastów. Chwasty te należy niszczyć podczas uprawy gleby po ich wzejściu. Wysiew nasion trawy w świeżo nawożoną glebę grozi zachwaszczeniem trudnym do zwalczenia. Przed siewem powierzchnia uprawionej gleby musi być dokładnie wyrównana, ugnieciona lekkim wałkiem lub uklepana deską tak, aby stopa w płaskim obuwiu pozostawiała tylko nieznaczne ślady. Po uklepaniu powierzchni wyrównujemy powstałe nierówności, po czym płytko zagrabiamy. Nasiona traw wysiewamy ręką „ruchem solącym”, przepuszczając nasiona między palcami i zwracając uwagę na równomierny rozrzut nasion. Przy brzegu siejemy gęsto (25-30 g/m²), zbliżając się zaś ku środkowi – rzadziej. Najlepiej siać przy bezwietrznej pogodzie i miernej wilgotności powietrza i gleby (przy nadmiernej wilgotności nasiona mogą przylgnąć do podeszew i narzędzi).
