Miejsca sadzenia drzew wyznaczane są na terenie za pomocą kołków lub innymi sposobami. Sadzenie drzew w układach regularnych wymaga dokładnego wyznaczania miejsca i umieszczenia drzewa. Drzewa sadzone są zwykle w dołki o głębokości i szerokości uzależnionej od wielkości systemu korzeniowego. Korzenie sadzonego drzewa powinny się swobodnie zmieścić i rozłożyć w przygotowanym dole. Głębokość i szerokość dołów waha się zwykle w granicach 40-50 cm. Dla drzew sadzonych z bryłą trzeba kopać doły zwykle większe i dostosowane do rozmiarów bryły. Kopanie dołów większych jest zawsze korzystne dla sadzonego drzewa. Kopiąc doły nie należy mieszać żyznej ziemi powierzchniowej z ziemią z głębszych warstw. Obie warstwy należy odkładać osobno. Korzenie sadzonych drzew zasypuje się zawsze ziemią lepszą, która może być nawet dostarczona z innych miejsc.
Drzewa mogą być sadzone bez bryły korzeniowej lub z bryłą. Wykopywanie drzew bez bryły i ich sadzenie jest łatwiejsze. Trudniej się natomiast takie drzewa przyjmują.
Korzenie drzew sadzonych bez bryły korzeniowej po dostarczeniu ze szkółki wymagają przycięcia ostrym sekatorem, ponieważ ich końce są często poszarpane i rozszczepione. Ciąć należy prostopadle do długości korzenia, aby powstała rana była jak najmniejsza. Jeżeli dostarczone do sadzenia drzewka wykazują objawy przesuszenia w postaci pomarszczonej kory, należy je na kilka godzin przed sadzeniem zanurzyć do wody. Sadzenie drzew bez bryły korzeniowej wykonywane jest najczęściej przez dwie osoby. Jedna trzyma drzewko we właściwym miejscu i na wymaganej wysokości, druga zasypuje korzenie ziemią. Ziemia ta powinna być sypka, gdyż łatwiej wypełnia przestrzenie między nimi. Wypełnienie takie ułatwia również jednoczesne lekkie potrząsanie drzewkiem. Po zasypaniu około połowy dołka ziemię należy lekko udeptać. Zapewnia to utrzymanie pionowej pozycji drzewa, a jednocześnie umożliwia przesiąkanie wody. Jednakże nadmierne ubicie uniemożliwia dostęp powietrza do korzeni, co utrudnia ich regenerację. Ubijanie natomiast ziemi po całkowitym napełnieniu dołka nie zapewnia dokładnego dociśnięcia do korzeni i pozostawia się zbyt wiele wolnych przestrzeni utrudniających podsiąkanie wody. Na glebach suchych znacznie lepsze rezultaty niż udeptywanie daje zalanie ziemi wodą w ilości 10—20 l. Sadzenie roślin z bryłą korzeniową wykonywane jest inaczej. Drzewa z niewielkimi bryłami, a więc niezbyt ciężkie, mogą być sadzone przez jedną osobę. Głębokość dołu powinna odpowiadać wysokości bryły. Lepiej wykopać doły nieco większe zamiast wyjmować drzewo z bryłą w celu ich pogłębienia. Wymaga to dodatkowego wysiłku i grozi rozkruszeniem bryły. Po ustawieniu drzewa w dole zdejmuje się z bryły opakowanie. Słomę, tkaninę papierową i jutową można zostawić na dnie dołka. Po zasypaniu wolnej przestrzeni żyzną ziemią, najlepiej utłoczyć ją przez obfite zalanie wodą.
Młode drzewa o wysokich pniach do czasu wytworzenia silnego systemu korzeniowego powinny być przymocowane do różnych podpór. Najczęściej w tym celu stosowane są paliki drewniane, wbijane w dno dołka. Paliki takie muszą być zabezpieczone przed gniciem środkami grzybobójczymi lub przez opalenie dolnej części (stary ale skuteczny sposób). Paliki nie powinny być wyższe od pnia. Wiązanie musi być elastyczne i uniemożliwiające kaleczenie kory drzewa w czasie wiatrów. Do wiązania używane są różne taśmy oraz specjalne wiązadła z tworzyw sztucznych.
Jeżeli przewiduje się podlewanie drzew po posadzeniu, wówczas powierzchnia gleby wokół pnia powinna być uformowana w postaci miski, która ułatwia utrzymanie wody. Powierzchnię miski przed podlewaniem należy przykryć kilkucentymetrową warstwą torfu lub podobnego materiału. Warstwa ta chroni glebę przed zaskorupieniem w wyniku podlewania, zmniejsza straty wody przez wyparowanie, oraz – co ma duże znaczenie dla drzew sadzonych jesienią – utrudnia przemarzanie gleby. Ściółka taka w znacznym stopniu zmniejsza też możliwość zachwaszczenia powierzchni gleby. Ściółkowanie gleby wokół drzew jest korzystne zawsze – niezależnie od pory i sposobu sadzenia.
