Szpalerowa uprawa porzeczki czerwonej i białej.
Uprawa porzeczek w formie szpalerowej umożliwia znaczne zwiększenie plonu owoców z hektara plantacji w stosunku do uprawy tradycyjnej. Przy szpalerowej uprawie krzewy trzeba posadzić gęsto. Na dużych plantacjach, gdzie przewiduje się pracę ciągnikami, odległość między rzędami powinna wynosić 3 m, a w rzędzie od 0,5 do 1,5 m. Gęste sadzenie co 0,5 m pozwala uzyskać szybko duży plon z hektara. Na małych plantacjach, pielęgnowanych ręcznie wystarczająca jest odległość 1,5 m między rzędami.
Uprawa szpalerowa wymaga rusztowań do przywiązywania pędów. W rzędach trzeba ustawić słupki żelbetonowe, żelazne lub drewniane w odległości 10-12 m jeden od drugiego. Słupki powinny mieć co najmniej 2,2 m długości. Na słupkach rozpina się 3 druty ocynkowane, o przekroju 2—3 mm umieszczone na wysokości 60, 110 i 160 cm od ziemi (rys.).
Rys. Uprawa szpalerowa porzeczki czerwonej przy drutach.
W czasie sadzenia należy tak ustawić krzewy, aby najdłuższe pędy znalazły się na linii rzędu. Pędy te pozostawiamy. Pędy skierowane do międzyrzędzia należy wyciąć. Ilość zostawionych w rzędzie pędów zależy od gęstości sadzenia. Jeśli sadzimy krzewy co pół metra w rzędzie to zostawiamy tylko po 2 pędy na każdym krzewie. Przy odległości sadzenia 1 m, trzeba zostawić po 4 pędy na każdym krzewie (rys.).
Rys. Krzew porzeczki czerwonej rozpięty przy rusztowaniu.
Odległości między pędami w rzędzie powinny wynosić 25 cm.
Jeśli krzewy sadzone są w rzędzie co 1,0 lub 1,5 m, to w pierwszym roku nie znajdziemy dostatecznej liczby pędów do wypełnienia całego rzędu. Dodatkowe pędy trzeba wybrać i pozostawić w drugim roku. Pozostawione pędy przywiązujemy sznurkiem do drutu. Wiązać należy pędy luźno jednym sznurkiem. W tym celu koniec sznurka zawiązujemy na początku rzędu, a następnie trzymając kłębek w prawej ręce okręcamy sznurek spiralnie wokół drutu i kolejnych pędów, które przytrzymujemy przy drucie lewą ręką. Przez lekkie przygięcie pędów regulujemy odstępy między nimi, aby znajdowały się co 25 cm. Nie wolno zaciskać sznurka wokół pędów, bo sznurek wrzyna się w grubiejące pędy powodując ich wyłamywanie. Po przywiązaniu dostatecznej ich liczby w rzędzie zbędne pędy usuwamy. W następnych latach wycinamy wszystkie nowe pędy, które ukazują się przy szyjce korzeniowej. Skracać trzeba także przyrosty boczne, które ukazują się na pędach szkieletowych. Przyrosty te najłatwiej jest skracać latem, tuż przed zbiorem owoców, wycinając nożycami do cięcia żywopłotu. Szpaler porzeczkowy tniemy nożycami w taki sam sposób jak pionowe ściany żywopłotu.
