Sznury pionowe
Są to wysokie korony złożone z pionowego przewodnika, który na całej długości pokryty jest krótkopędami owoconośnymi. Sznury pionowe najlepiej jest prowadzić przy ścianie zaopatrzonej w listewki, haki lub druty, do których można przywiązać przewodnik (rys.).
Rys. Grusze w formie sznurów pionowych przy ścianie.
Na okres formowania przymocowuje się dodatkowo przy każdym drzewku pionowy kij i wzdłuż niego prowadzi się przewodnik.
W celu uformowania sznurów sadzi się karłowe jabłonie wzdłuż ściany lub innego rusztowania, odległość między drzewami wynosi od 0,7 do 1,0 m.
Posadzone okulanty przywiązujemy pionowo do podpór. Okulantów nierozgałęzionych nie należy ciąć w ogóle (rys.).
Rys. Cięcie drzew i przywiązywanie pędów w pierwszym roku formowania sznurów; okulanty nierozgałęzione (dwa z lewej strony) nie wymagają cięcia; u okulantów rozgałęzionych usuwa się górne, silne pędy, a dolne skraca.
Okulanty rozgałęzione trzeba przyciąć następująco: dwa lub trzy najsilniejsze rozgałęzienia usuwamy na gładko przy przewodniku. Pozostałe rozgałęzienia skracamy do 3—5 oczek. Krótkopędy, czyli pędy do 20 cm długości pozostawiamy nie cięte. Przewodnika skracać nie należy Ze względu na stosunkowo słabe cięcie drzew trzeba je obficie podlewać w maju i w czerwcu. Należy zwrócić uwagę, że teren przy ścianie na ogół silnie się nagrzewa i drzewa mogą cierpieć od suszy.
Ważnym zabiegiem w okresie lata jest uszczykiwanie pędów bocznych. Ma ono na celu pobudzanie wzrostu przewodnika i wytworzenie krótkopędów na pionowej osi drzewa. Pierwsze uszczykiwanie wykonujemy w połowie czerwca gdy pędy mają około 20 cm długości. Uszczykujemy je nad 3—5 w pełni wykształconym liściem W dwa tygodnie później możemy znaleźć na drzewach nowe pędy, które trzeba ponownie uszczykiwać. Pędy uszczykiwane w czerwcu dają przyrost wtórny, który uszczykujemy w lipcu nad 1-2 liściem (rys.).
Rys. Letnie uszczykiwanie pędów: a — silniejsze pędy uszczykujemy po raz pierwszy w czerwcu nad 3-5 liściem, krótkopędy pozo stawiamy; b — po ukazaniu się przyrostów wtórnych uszczykujemy je na 1-2 liściem.
Jeśli pędy były regularnie uszczykiwane, to można wiosną drzew nie ciąć. Zazwyczaj jednak zdarza się, że jeden czy drugi pęd boczny nie uszczykiwany w porę dorasta do długości 30—50 cm. Jeśli pędy takie wyrastają bezpośrednio z przewodnika to trzeba je przyciąć wiosną na 3—5 oczek. Jeśli wyrastają one z krótkopędu osadzonego na przewodniku to trzeba ciąć jeszcze krócej, to znaczy na 1—2 oczka.
Latem drugiego roku po posadzeniu drzew wykonujemy podobne zabiegi jak w roku pierwszym. Przewodnik prowadzimy pionowo wzdłuż tyczki przywiązując go dwu lub trzykrotnie (rys.).
Rys. Cięcie i przywiązywanie pędów w drugim roku formowania sznurów pionowych.
Pędy tegoroczne wyrastające bezpośrednio z przewodnika trzeba uszczykiwać latem nad 3—5 liściem. Pędy wyrastające z gałązek należy uszczykiwać krócej, to znaczy na 2—3 liście. Krótkopędy mające po 5—10 cm długości pozostawiamy nie cięte.
W trzecim i czwartym roku kontynuujemy zabiegi tak jak w roku drugim. Obejmują one przywiązywanie przewodnika, letnie uszczykiwanie pędów silnie rosnących uzupełnione cięciem wiosennym. Sznury prowadzi się zwykle do wysokości około 3 m. Kiedy drzewa osiągną tę wysokość przewodnik usuwa się. Po zakończeniu formowania trzeba wykonywać coroczne cięcie na krótkopędy. Najlepsze rezultaty daje cięcie wykonywane latem, jednorazowo na początku sierpnia. W tym czasie wycinamy wszystkie silniejsze przyrosty nad 2—3 liściem pozostawiając tylko te, które mają do 20 cm długości. Zamiast cięcia letniego można wykonywać cięcie wiosenne, skracając silne pędy na 2—3 oczka.
Drzewa kilkuletnie pokryte są od góry do dołu gałązkami owocującymi, które mimo corocznego cięcia powoli rozrastają się. Nadmiernie rozrośnięte gałązki trzeba co pewien czas skracać, aby całkowita średnica sznura nie przekraczała mniej więcej 0,5 m. Ciąć można nad jakimkolwiek krótkopędem w odległości około 20 cm od przewodnika.
