Sznur pionowy winorośli.
Forma ta jest odpowiednia dla winorośli sadzonych przy ścianach i płotach. Sznur pionowy składa się z pionowego przewodnika wysokości 1,5 m i osadzonych na nim bardzo krótkich pędów szkieletowych zwanych sęczkami. Z sęczków tych wyrastają co roku nowe pędy, które w okresie wegetacji poddawane są cięciu letniemu, a po owocowaniu cięte są bardzo krótko na czopek. Z każdego sęczka prowadzi się dwa pędy (rys.).
Rys. Winorośl rozpięta na ścianie w formie sznurów pionowych.
Do formowania sznura pionowego przystępujemy w trzecim roku po posadzeniu winorośli. Na wiosnę tniemy łozę nad 3 oczkiem, na wysokości około 30 cm od ziemi. Wyrastający z najwyższego oczka pęd przywiązujemy pionowo, a pozostałe 2 pędy rozpinamy ukośnie (rys.).
Rys.Winorośl przycięta w pierwszym roku formowania sznura pionowego.
Pędy trzeba przyginać bardzo ostrożnie bo są łamliwe. Kiedy rośliny przekwitną uszczykujemy pędy boczne na 3—4 liściem, odliczając je od drugiego grona (rys.).
Rys. Sznur pionowy latem po pierwszym cięciu; przewodnik przywiązany pionowo, pędy boczne przywiązane skośnie i przycięte na 4 liście powyżej drugiego grona.
Przewodnikowi pozwalamy rosnąć wyżej i dopiero pod koniec lata uszczykujemy mu wierzchołek. Po pierwszym cięciu letnim wyrastają pasierby, które trzeba przycinać nad drugim liściem (rys.).
Rys. Drugie cięcie letnie; ukazujące się pasierby przycinamy powyżej drugiego liścia
Czynności te należy wykonywać wcześnie i powtarzać w miarę ukazywania się nowych pasierbów. Na jesieni, aby ułatwić sobie okrywanie krzewów na zimę, przycinamy wszystkie pędy na 4 w pełni wykształcone oczka. Po odkryciu krzewów na wiosnę skracamy pędy jeszcze silniej, boczne na 2 dobrze wykształcone oczka, a szczytowy czyli przewodnik na 3 oczka. Z pozostawionych bocznych oczek wyrosną 2 pędy owocujące, z których górny pęd nazywa się zastępczym. W roku następnym pęd dolny znowu zostanie przycięty na 2 oczka, a pęd zastępczy zostanie usunięty zupełnie.
Cięcie letnie wykonujemy w identyczny sposób jak w roku ubiegłym, przycinając pędy na 4 liściem powyżej drugiego grona i uszczykując pasierby (rys.).
Rys. Sznur pionowy latem drugiego roku po cięciu; pędy przycięte na 3—4 liście powyżej drugiego grona.
Oprócz dwóch pędów rozwijających się z dwu w pełni wykształconych oczek mogą rozwijać się jeszcze pędy dodatkowe, z oczek słabo wykształconych. Pędy te należy usuwać jak najwcześniej.
Pęd szczytowy, który przycięliśmy wiosną na 3 oczka da nam latem przedłużenie przewodnika i dwa pędy boczne, które w następnym roku zamienimy na sęczki.
W następnych latach cięcie wykonujemy tak samo jak w roku drugim i trzecim,.aby co roku otrzymać po 2 nowe pędy boczne i przedłużenie przewodnika. Po wyprowadzeniu sznura do wysokości 1,5 m pęd szczytowy tniemy na 2 oczka, a wyrosłe z niego pędy traktujemy tak samo jak pędy boczne.
Po zakończeniu formowania można stosować dwa sposoby cięcia łozy. Cięcie krótkie i cięcie długie. Cięcie krótkie polega na skróceniu łozy wiosną na 2 w pełni wykształcone oczka, z których rozwijają się latem dwa pędy owoconośne. Odmiany słabo rosnące takie jak Chrupka Złota, Chrupka Różowa, Portugalskie Wczesne – wymagają cięcia krótkiego. Odmiany silnie rosnące jak Perła Czabańska, Aurora – wymagają cięcia długiego. Stosując cięcie długie skracamy łozę wiosną na 6-9 oczek i prowadzimy tyleż pędów. Oprócz cięcia wiosennego łozy, bardzo ważną rolę odgrywa cięcie letnie. W maju, po rozwinięciu się pąków trzeba wycinać pędy zbyteczne, które ukazują się na pieńku lub b podstawy łozy, z oczek śpiących. Zostawiamy tylko te pędy, które wyrosły z oczek w pełni wykształconych.
W czasie kwitnienia uszczykujemy pędy owocujące zostawiając 3—4 liście nad górnym gronem. Pędy przedwczesne czyli pasierby trzeba uszczykiwać jak najwcześniej i powtarzać uszczykiwanie wielokrotnie w ciągu lata, w miarę jak one się ukazują.
