SZAFRAN – KROKUS
Szafran wiosenny, czyli krokus wiosenny (Crocus vernus), ma kulista, lekko spłaszczone bulwy, o średnicy do 5 cm, z siatkowatą łuską i kwitnie przedlistnie w marcu – kwietniu. Wysokość 5-7 cm. Krokus jest rozmnażany z drobnych bulwek powstających wokół roślin macierzystych. Bulwki, zależnie od wielkości, sadzi się na głębokość 5-10 cm, w odległości 5 cm roślina od rośliny. Wykopuje się je po upływie kilku, a nawet kilkunastu lat. Krokusy lubią gleby wapienne, dostatecznie przepuszczalne, z domieszką próchnicy, stanowiska słoneczne lub lekko zacienione. Sadzone na trawnikach giną po 3-4 latach, nie wytrzymując konkurencji traw bądź zjadane przez myszy.
ŚNIEŻYCA WIOSENNA
Śnieżyca wiosenna (Leucojum vernum) jest niewielką rośliną (wysokość 20-30 cm) sadzoną wraz z innymi bylinami wiosennymi wśród krzewów lub na specjalnych rabatach. Ma cebule kuliste, średnicy 2-2,5 cm, z których wyrastają nieliczne.równowąskie liście, długości 10-15 cm Pędy kwiatostanowe są zwykle z jednym kwiatem, ukazują się w marcu – kwietniu. Listki okwiatu są białe z żółtawą plamą blisko szczytu, widoczną po obu stronach Śnieżycę sadzi się w sierpniu, co 10 cm, na głębokość 6-8 cm. Pozostaje na jednym miejscu przez kilka lat.
ZIMOWIT JESIENNY
Zimowit jesienny (Colchicum autumnale) jest jedną z niewielu roślin cebulkowych kwitnących późną jesienią. Tworzy jajowate bulwy, w grubej łusce, brunatne. Jest to roślina trująca, stosowana w lecznictwie. Wczesną wiosną z bulw wyrastają 3-4 liście, szerokolancetowate, długości do 30 cm, szerokości do 5 cm, które w kwietniu zasychają. Kwiat ukazuje się od sierpnia do października, ma bardzo długą (10-15 cm) rurkę wyrastającą wprost z ziemi, płatki podobne do krokusów, lecz nieco węższe i ostrzej zakończone, zwykle lilaróżowe. Są też odmiany o kwiatach białych i purpurowofioletowych. Zimowity nadają się na rabaty z niskich roślin typu skalnego. Wymagają żyznej, wilgotnej gleby i stanowisk słonecznych albo pół-cienistych. Bulwy sadzi się na głębokość 15-20 cm, zależnie od ich wielkości. Wiosną nie należy ścinać liści po ich zaschnięciu. Mogą one długo rosnąć na jednym miejscu. Roślinę rozmnaża się przez bulwki przybyszowe, oddzielone w czasie letniego spoczynku, lub z nasion wysiewanych zaraz po zbiorze.
