Słodlin – Wiciokrzew

Słodlin

Słodlin (Wisteria), zwany też glicynią, jest krzewem bardzo silnie rosnącym, o pędach prawoskrętnych, wspinających się do wysokości 10-15 m. Liście tego pnącza przypominają liście akacji. Są one długości 5-8 cm. Kwiaty są jasnofioletowe, długości 2,5 cm, słabo pachnące, zebrane w gęste grona o długości 30 cm. Kwitnie w maju. Owocem jest strąk o długości 10-15 cm, zawierający 1-3 nasiona. Pnącze to jest dość wytrzymałe na mróz, wymaga gleby żyznej. U nas uprawia się dwa gatunki: słodlin chiński i japoński.

Słodlin chiński (Wisteria sinensis) jest krzewem bardzo silnie rosnącym, o pędach prawoskrętnych, wspinających się do wysokości 1 5 m. Liście pierzaste, zielone, mają 7-1 3 listków. Kwiaty w zwisających gronach o długości 20-30 cm, niebieskofioletowe, pachnące. Kwitnie w maju-czerwcu.

Słodlin japoński (Wisteria floribunda) jest podobny do chińskiego, lecz o pędach lewoskrętnych. Wyrasta do wysokości 8 m. Liście jajowato – eliptyczne, długości 4-8 cm, złożone z 13-19 listków nagich.

Kwiaty ma drobniejsze, ale w dłuższych gronach – do 20-50 cm, fioletowe, czasem z odcieniem niebieskawym; kwitnie o dwa tygodnie później od chińskiego. Jest też znacznie odporniejszy na mróz. Jego odmiana Alba ma kwiaty białe. Słodlin można rozmnażać z nasion i wegetatywnie – przez odkłady.

Wiciokrzew

Wiciokrzew (Lonicera) ma gatunki kwitnące w różnych porach roku i o bardzo oryginalnych, białoróżowych, złotawobiałych lub żółtych, czasem czerwonych kwiatach. Wyrasta do wysokości 3-8 m.

Najbardziej rozpowszechnionym gatunkiem z tego rodzaju jest wiciokrzew przewierceń (Lonicera caprifolium). Wyrasta do 8 m i silnie się wije. Ma kwiaty kremowobiałe, bardzo charakterystyczne, o płatkach zrośniętych w długą rurkę i rozchylonych na końcu. Osadzone są one po kilka tuż nad parą zrośniętych liści, tworzących jakby miseczkę. Barwę mają kremowobiałą lub żółtawą, często z domieszką różowej, silnie pachną. Kwitnie najwcześniej, bo w maju.

Nie mniej ładnym pnączem jest wiciokrzew pomorski (Lonicera periclymenum), nazywany różą jerychońską. Rośnie do 5 m długości. Liście ma jajowato-eliptyczne lub podłużne, prawie nagie, ciemnozielone, od spodu niebieskawozielone. Wszystkie liście nie zrośnięte, a pod kwiatostanem siedzące. Kwiaty żółtobiałe z różowym odcieniem, gruczołowato owłosione od zewnątrz, silnie pachnące; kwitnie w maju – czerwcu. Wymaga gleby żyznej, próchnicznej i wilgotnej oraz zacisznych i słonecznych stanowisk. Wytrzymały na mróz.

Rzadziej spotykany, lecz zasługujący na rozpowszechnienie, jest wiciokrzew Tellmana (Lonicera tellmaniana). Dorasta do 9 m długości. Młode pędy zielone, lekko zaczerwienione od strony słonecznej. Liście jajowato-eliptyczne, początkowo na wiosnę oliwkowo-brązowe, później ciemnozielone, od spodu biało oszronione. Kwiaty duże, złocistopomarańczowe, niepachnące. Nieco czuły na mróz. Wiciokrzewy najlepiej rozmnażać z odkładów płaskich.