CHABER – BŁAWATEK

CHABER – BŁAWATEK

Powszechnie znany jest nam bławatek polny (Centaurea Cyanus) wychylający swe szafirowe korony wśród łanu lekko falującego zboża.

Wspomniany na wstępie bławatek jest pospolitym chwastem, który często sieje się na rabatach kwiatowych. Od niego wywodzi się chaber – bławatek jako roślina uprawna ozdobna. Chabry są również roślinami dwuletnimi i trwałymi.

Bławatek polny kwitnie w maju-wrześniu. Wyrasta do wysokości 30-90 cm. Ma łodygę gałęziastą, koszyczki kwiatowe osadzone pojedynczo na długich szypułkach. Kwiaty brzeżne promienisto lejkowate, niebieskie, u odmian uprawnych białe, różowe lub purpurowe.

Chaber pachnący (Centaurea odorata) wyrasta do wysokości 80 cm. Kwitnie od lipca do jesieni. Ma łodygę prostą, rozgałęzioną, liście pierzastodzielne, miejscami ząbkowane. Kwitnie biało, żółto, purpurowo lub niebiesko, zależnie od odmiany.

Chaber cesarski (Centaurea imperialis) ma różne odmiany – o kwiatach w odcieniu różowym, lila i purpurowym oraz odmiana najładniejsza – biała, siana na kwiat cięty.

Chabry najlepiej udają się na stanowiskach słonecznych. W cieniu i na mokrych glebach giną. Nasiona chabrów wysiewa się do gruntu na początku kwietnia. Można je również wysiewać jesienią, wówczas kwitną wcześniej – w czerwcu. Chabry wysiane wiosną kwitną w lipcu. Sieje się je w rzędy odległe o 25-30 cm, natomiast odległość między roślinami w rzędzie wynosi 15-20 cm, przerywa się zbyt gęste wschody. Rośliny siane na jesieni trzeba zabezpieczyć przed mrozami, okrywając je gałązkami z drzew iglastych.