PRZEBIŚNIEG
Przebiśnieg (Galanthus), zwany również śnieżyczką, ma liście szerokości 6 mm, najczęściej wyrastające po 2 z cebuli, długości do 20 cm, niebieskoszarozieione, równowąskie. Cebulki są kuliste, o średnicy do 3 cm. Łodyga kwiatowa wyrasta do 10-20 cm, kwiaty są białe, osadzone pojedynczo. Mają one trzy zewnętrzne wydłużone płatki, długości do 2,5 cm i trzy wewnętrzne o połowę krótsze, o zielonkawych brzegach. Przebiśnieg, raz posadzony, powinien być pozostawiony na dłużej – do 10 lat – na jednym miejscu. Jest to roślina niewybredna w uprawie, wymaga gleb zwięzłych, próchnicznych. Rozmnaża się z cebul przybyszowych lub z nasion. Przy okazji przesadzania można oddzielać cebule przybyszowe, które wysadza się w ciągu lata, po zaschnięciu liści, nie później jednak niż w sierpniu -wrześniu. Znane są dwa gatunki: Galanthus nivalis – o kwiatach białych, pojedynczych (jest i odmiana o kwiatach pełnych) i Galanthus elwesii – o nieco większych kwiatach i trochę wcześniej kwitnąca.
SZAFIREK
Szafirek (Muscari) jest niską rośliną (15 -20 cm) o kulistych, szafirowych kwiatach, zebranych na końcach pędów w grona. Kwitnie w kwietniu – maju. Jest niezbyt wymagający pod względem gleby, woli jednak suchą, piaszczysto-wapienną. Może rosnąć w półcieniu. Sza-firki sadzi się we wrześniu, w odstępach co 5-10 cm. Umieszcza się je na głębokości 8-10 cm. Na jednym miejscu mogą pozostawać przez kilka lat. Zagęszczają się dość silnie, gdyż wytwarzają dużo cebulek przybyszowych. Z cebuli wyrastają tylko 2-3, czasem 4 liście równowąskie, szerokości 5-12 mm, niezbyt sztywne, niebieskawozielone – pozostają takie do jesieni. Szafirki stosuje się do obsadzania rabat i ogródków skalnych.
