Porzeczka biała
W doborze jest tylko jedna odmiana porzeczek białych – Biała Juteborg. Jest to odmiana niemiecka. Krzew jest niski, rośnie słabo, ale wydaje dużo pędów z szyjki korzeniowej, pokrój ma początkowo kulisty, później zwarty, gałęzie nieco zwisające. Pęd przed zdrewnieniem intensywnie czerwony, w części wierzchołkowej pokryty gęsto włoskami gruczołowymi, zdrewniały, gruby, o skórce żółtawobrązowej, silnie spękanej i wstęgowato łuszczącej się, później kora popielata. Liście średniej wielkości, 5-klapowe. Grona długie, cylindryczne, zwarte. Owoce duże lub średniej wielkości, kuliste, nieco wydłużone, często gruszkowate. Skórka żółtawobiała, z jaśniejszymi żyłkami. Nasiona wyraźnie przeświecające przez skórkę. Miąższ słodko-winny, bardzo smaczny.
Porzeczka czarna
Porzeczki czarne, podobnie jak czerwone i białe, owocują już w drugim roku po posadzeniu na miejsce stałe, lecz dają plony niższe. Nie są one tak wytrzymałe na mróz i przymrozki wiosenne, jak porzeczki czerwone, dlatego trzeba liczyć się z przemarzaniem kwiatów, a nawet całych roślin, zwłaszcza na terenach nisko położonych i o wysokim poziomie wody gruntowej. Porzeczki czarne mogą dać w pełni owocowania do 5 kg owoców z krzaka. W doborze odmian dla ogrodów działkowych i przydomowych znajdują się trzy odmiany: Ojebyn, Roodknop, i Mendip Cross.
Ojebyn pochodzi ze Szwecji. Wzrost krzewu średnio silny. Pokrój kulisty. Pędy sztywne, grube, słabo rozgałęzione. Liście średniej wielkości, ciemnozielone, 5-klapowe. Powierzchnia liści pomarszczona. Brzeg liścia płytko ząbkowany. Odmiana plenna, wytrzymała na mróz. Grona średniej długości i krótkie. Jagody duże, wyrównane. Skórka mocna, błyszcząca. Dojrzewają w pierwszej dekadzie lipca.
Roodknop pochodzi z Holandii. Rośnie średnio silnie. Pokrój dość zwarty, starszych krzewów – spłaszczony. Pędy szkieletowe – grube, sztywne. Liście średniej wielkości, jasnozielone, 5-klapowe. Brzeg liścia lekko podwinięty ku dołowi, głęboko i regularnie piłkowany. Odmiana bardzo plenna, odporna na opadzinę liści. Grona średniej wielkości, często z dodatkową jagodą u nasady. Jagody duże, kuliste z jasnymi cętkami. Skórka cienka, miąższ o smaku ostrym, kwaśnym, mało smaczny. Dojrzewają w drugiej dekadzie lipca, niezbyt równomiernie.
Mendip Cross pochodzi z Anglii. Krzew o silnym wzroście i kulistym pokroju. Pędy szkieletowe grube, rozchylające się. Liście średniej wielkości, ciemnozielone, 5-klapowe. Brzeg liścia głęboko i drobno piłkowany. Mało odporna na opadzinę liści. Grona długie. Jagody średniej wielkości i drobne. Skórka cienka, miąższ smaczny, ze słabym zapachem porzeczki czarnej. Dojrzewają w pierwszej połowie lipca.
Z odmian zaliczanych do tzw. perspektywicznych polecana jest Broedtorp, która pochodzi z Finlandii. Krzew rosnący dość silnie o pokroju szerokorozłożystym i pędach częściowo leżących na ziemi. Pędy szkieletowe dość grube, powyginane, bardzo silnie rozgałęzione. Liście średniej wielkości, ciemnozielone, 5-klapowe. Brzeg liścia ostro i głęboko piłkowany. Bardzo wytrzymała na mróz i odporna na opadzinę liści. Grona średniej długości, luźne. Jagody średniej wielkości, wyrównane w gronie. Skórka cienka, miąższ smaczny, z bardzo słabym zapachem porzeczki czarnej. Owoce dojrzewają równomiernie, w końcu czerwca i na początku lipca, nie osypują się.
Choroby i szkodniki porzeczek
Porzeczki, podobnie jak agrest, chorują na opadzinę (antraknozę) liści i białą plamistość liści. Choroby te porażają liście późną wiosną, wskutek czego opadają one przedwcześnie, co z kolei powoduje znaczną obniżkę plonów. Zwalcza się je, opryskując bezpośrednio przed kwitnieniem i po kwitnieniu oraz natychmiast po zbiórce owoców – Bayletonem 5 WP w stężeniu 0,075%.
Porzeczki mogą być atakowane przez różne larwy i gąsienice zżerające liście. Jeżeli zaobserwujemy ich więcej, krzaki opryskuje się preparatami: Bactospeine Jardin (0,5%), Basudin 25 EC (0,2%) lub Decis 25 EC (0,05%). Gdy pojawią się mszyce, porzeczki opryskuje się preparatami takimi jak: Bactospeine Jardin (0,5%), Pirimor 50 DP (0,05%) lub Anthio (0,15%).
Innym szkodnikiem jest wielkopąkowiec porzeczkowy z rodziny szpecielowatych. Żeruje wewnątrz pąków porzeczki czarnej i czerwonej, wysysając soki z zawiązków liści i kwiatów. Pąki takie są nabrzmiałe, kilkakrotnie więkse od normalnych i rozluźnione, a w maju – czerwcu brązowieją i zasychają. Z pąków słabiej uszkodzonych rozwijają się liście, lecz najczęściej zniekształcone i niedorozwinięte. W miejscu zaschniętych pąków tworzą się nowe, drobne pąki śpiące, z których rozwijają się pędy, nadając krzewowi kształt miotły. Zimuje w pąkach.
