NASTURCJA
Nasturcja (Tropaeolum majus) jest rośliną dobrze wszystkim znaną i uprawianą zarówno w ogródkach, jak i na balkonach. Najczęściej uprawiane są 2 gatunki nasturcji – pnąca (Tropaeolum majus) i karłowa (Tropaeolum majus var. nanum). Pierwsza wyrasta do wysokości 2 m i nadaje się do sadzenia przy ogrodzeniach, druga do wysokości 30 cm i stosowana jest na obwódki rabat z wyższych roślin lub na wąskie rabaty jednogatunkowe. Nadaje się również na kwiat cięty. Łodygi ma długie, gładkie, nagie, długopędowe lub krótkie, rozkrzewione. Liście gładkie, okrągłe lub wycinane w „klapy”, osadzone na długich ogonkach znajdujących się w środku blaszki liściowej. Kwiaty pojedyncze lub pełne (o średnicy 7 cm), w formie otwartego kielicha, u dołu z „ostrogą” i na długich szypułkach. Najczęściej mają barwę pomarańczową lub żółtą, w różnych odcieniach, rzadziej brązowopurpurową. Najlepiej rośnie na glebach lekkich, średnio żyznych i średnio wilgotnych, w miejscach nasłonecznionych. Sieje się ją w drugiej dekadzie maja, co 1 5 cm, w rzędy wyznaczone co 30 cm. Kwitnie po 8-10 tygodniach od dnia wysiewu.
Z odmian nasturcji pnącej w sprzedaży bywa Luzifer – o kwiatach szkarłatnych oraz mieszanki barw: żółtych, pomarańczowych i szkarłatnych.
Z odmian nasturcji karłowej najczęściej spotykana jest Empress of India – ma kwiaty ciemnoszkarłatne oraz Goldkoenig – złotożółte.
Najwyższą jest Tropaeolum Peltophorum syn. Tropaeolum lobbianum, czyli Lobba, której pędy dorastają do 3-4 m. Są one owłosione. Liście wycinane, z jedno- lub wielobarwnym deseniem wzdłuż nerwów. Barwa kwiatów: żółta, łososiowopomarańczowa, ciemnoczerwona.
