NARCYZ
Narcyz (Narcissus) dobrze rośnie w każdej przeciętnej glebie. Jest bardzo łubiany jako kwiat cięty i nie mniej przydatny do dekoracji ogrodu. Doskonale nadaje się do pędzenia. Wyrasta do wysokości 10-40 cm, ma liście równowąskie, czasem rurkowate, kwiaty duże, często, choć nie zawsze, wonne, 6-płatkowe. W kwiecie przykoronek. Kwitnie, zależnie od gatunku i odmiany, od kwietnia do czerwca.
Rozmnaża się go z cebulek przybyszowych, powstających wokół cebuli macierzystej. Po zeschnięciu liści, w końcu lipca – sierpnia, cebule wykopuje się, po przesuszeniu i oczyszczeniu ponownie sadzi. Narcyzy mogą rosnąć na jednym miejscu 4-5 lat. Sadzi się je na głębokość 10 cm, co 10-20 cm (w zależności od wielkości cebul). Istnieje około 10 grup narcyzów, z których większe znaczenie mają cztery grupy: trąbkowe, wielkoprzykoronkowe, drobnoprzykoronkowe i pełnokwiatowe.
Najdłużej znany jest i uprawiany narcyz biały (Narcissus poeticus). Wyrasta do 40 cm. Ma białe kwiaty z pomarańczowym, pofałdowanym środkiem (przykoronkiem), osadzone pojedynczo, pachnące. Kwitnie w maju. Jego odmiana Cheerfulness ma kwiaty kremowo-białe, pełne.
Narcyz trąbkowy (Narcissus pseudonarcissus), niesłusznie nazywany żonkilem (żonkil ma kwiaty drobniejsze, osadzone po 2-6 na łodydze, przykoronek krótki, liście rurkowate, u nas rzadko uprawiany), ma łodygę zakończoną pojedynczym kwiatem, z silnie rozwiniętym przykoronkiem, dłuższym lub tej samej długości co płatki okwiatu. Kwitnie w kwietniu. Kwiaty często żółte (w różnych odcieniach), delikatnie pachnące, choć są również odmiany bez zapachu.
