MIECZYK
Mieczyk ogrodowy (Gladiolus hybridus) jest rośliną o wysokości 50-150 cm, uprawianą głównie na kwiat cięty. Składa się z części podziemnej, trwałej (bulwy), którą należy przechowywać w pomieszczeniu o temperaturze +5°C, łodygi pojedynczej, sztywnej, u nasady zgrubiałej, liści lancetowatych. Spomiędzy liści wyrasta zwykle spłaszczony kłos kwiatowy. Kwiaty mają kształt wygiętych kielichów, o średnicy do 20 cm, jednostronnie rozmieszczonych na szczytowej części łodygi. Czas kwitnienia jest ściśle uzależniony od czasu wysadzenia – od lipca do września. Barwy kwiatów są urozmaicone -od białej, poprzez różową, czerwoną do ciemnolila, czasem pstre i centkowane.
Mieczyk rozmnaża się z bulwy, którą jest corocznie odtwarzana, zgrubiała część pędu, w której roślina gromadzi substancje pokarmowe. W naszych warunkach bulwa nie może zimować w gruncie i musi być wykopywana po zakończeniu wegetacji. Pod koniec okresu wegetacyjnego bulwy osiągają charakterystyczny dla danej odmiany kształt, wielkość i zabarwienie. Oprócz bulw zastępczych tworzą się bulwy przybyszowe, które po odłączeniu od rośliny macierzystej wysadza się w marcu, w odstępach co 5 cm, do chłodnego inspektu, gdzie pozostają do późnej jesieni. Większe bulwy przybyszowe (o średnicy co najmniej 2 cm) wysadza się na miejsca stałe, najczęściej na zagony, w drugiej połowie kwietnia lub na początku maja, zachowując odległości między rzędami około 25 cm (tak jak normalne bulwy). W rzędach, w zależności od wielkości bulw, stosuje się odstępy – 10-12 cm, w przypadku bulw małych – 3-4 cm. Głębokość wysadzania powinna się równać w przybliżeniu trzykrotnej wysokości bulwy (6-15 cm).
Ze względu na dużą wrażliwość mieczyków na choroby pochodzenia grzybowego, bulwy przed wysadzeniem powinno się zaprawiać roztworami środków grzybobójczych.
Mieczyki dobrze rosną na glebach żyznych, próchnicznych, lekkich, dostatecznie wilgotnych, ale nie świeżo nawożonych obornikiem i na stanowisku słonecznym. Gdy mieczyki przekwitną, a liście ich zaczną żółknąć (zwykle na początku października) wykopuje się bulwy, przycina liście i pozostałość pędu (5 cm nad bulwą). Tak przygotowane i obsuszone bulwy przechowujemy.
