ŁUBIN
Łubin (Lupinus) jest rośliną znaną bardziej jako pastewna niż ozdobna. Uprawia się kilka jej gatunków, z których najwartościowszym pod względem dekoracyjnym jest łubin Hartwega (Lupinus Harwegii) rosnący do wysokości 70-80 cm, o długich kwiatostanach, kwiatach dużych, wielobarwnych, szafirowych, różowych i białych, lekko pachnących. Kwitnie od lipca do września. Nadaje się na rabaty i skupiny oraz do uzupełnienia rabat bylinowych, a także na kwiat cięty. Odmiany: Albus – kwiaty białe zmieniają barwę na czerwoną, Coelestinus – niebieskie z białym, Roseus – różowe z białym.
Łubin roczny (Lupinus mutabilis cruikshanksii) wyrasta do 120-150 cm, tworzy długie kwiatostany z dużymi kwiatami, barwy białej, żółtej i jasnoniebieskiej, zmieniającej się na fioletową lub purpurową, ma przyjemny zapach.
Łubin karłowy (Lupinus nanus) wyrasta do wysokości 20-30 cm. Znana jego odmiana – Pixie Delight – ma różne barwy kwiatów.
Zaletą łubinu jest to, że dobrze rośnie nawet na ubogich piaszczystych glebach. Wymaga stanowiska słonecznego. Wysiewa się na początku maja, gdyż łubin jest dość wrażliwy na przymrozki. Zakwita w 8-10 tygodni po wysiewie. Sieje się go w dołki po 2-3 ziarna, w odstępach 10-30 cm. Łubin ścina się, gdy co najmniej połowa kwiatów w kwiatostanie jest całkowicie rozwinięta. Natychmiast po ścięciu należy rośliny włożyć do wody, gdyż szybko więdną.
