ŁUBIN TRWAŁY
Rośliny łubinu trwałego (Lupinus polophyllus) podobne są do jednorocznego, jednak wyróżniają się długością kwiatostanów (około 100 cm), większą różnorodnością barw – niemal wszystkich kolorów. Kwitną od czerwca do sierpnia. Stosuje się je na rabaty bylinowe, do grup i na kwiat cięty. Nasiona wysiewamy późną jesienią na miejsca stałe (bez przesadzania). Można również wysiewać w kwietniu wprost do gruntu, w rozstawie 30X50 cm. Trudno znosi przesadzanie. Wymaga gleby piaszczystej, zawierającej wapno, stanowiska słonecznego lub półcienia. Do najważniejszych zabiegów pielęgnacyjnych należy usuwanie przekwitłych kwiatostanów, w celu uniemożliwienia dojrzewania nasion, a tym samym powstania samosie-wów zachwaszczających teren. W produkcji znajdują się odmiany z rasy Russell (Lupinus polyphllus Russell hybrida) – wys. 100-120 cm, kwiatostany długości 30-50 cm: Edetknaben – odcienie karmi nowoczerwone; Fraeulein – jasne, kremowobiałe; Kasteilan – odcienie niebieskie z białym; Kronlsuchter – odcienie żółte; Mein Schloss – odcienie ceglastoczerwone; Schlossfrau – odcienie różowe z białym.
MAK TRWAŁY
Wśród bylin należących do tego rodzaju najbardziej popularny i dekoracyjny jest mak wschodni (Papaver orientale). Ma on łodygi grube, liście duże, pierzastodzielne, owłosione, Kwiaty są bardzo duże, pojedyncze, rozwijają się na wierzchołkach łodyg. Istnieją odmiany o kwiatach pojedynczych, zwykle ceglastoczerwonych z czarną plamką u nasady płatków oraz o kwiatach pełnych o różnych odcieniach czerwieni, a także różowych (rzadziej białych). Wysokie odmiany, jak np. Koenigsschartach, wyrastają do 90-100 cm (barwy jaskrawej, szkarłatnej z czarną plamą u nasady płatków), karłowe do 40-60 cm. Kwitną w końcu maja i na początku czerwca. Nasiona wysiewa się w maju-czerwcu do zimnego inspektu lub na rozsadniku. Rośliny wysadza na miejsca stałe wraz z bryłą ziemi w sierpniu-wrześniu, w rozstawie 20X30 cm. Można je również wysiewać w lipcu – sierpniu, wprost na miejsca stałe i gęste wschody przerwać. Rośliny źle znoszą przesadzanie. Rosną dobrze na każdej glebie zasobnej w wapno i na stanowisku słonecznym.
Mak syberyjski (Papaver nudicaule) ma podobne wymagania, sposób uprawy i zastosowanie – na rabaty bylinowe, na kwiat cięty, do wysadzania w grupach i pojedynczo oraz do ogródków skalnych. Ma on łodygi nagie, szorstkie, długie, liście przyziemne, pierzastodzielne lub wrębne, lekko owłosione. Kwiaty pojedyncze lub pełne, średniej wielkości, osadzone pojedynczo na szczycie łodygi. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Wysokość roślin – 40-50 cm. Odmiana Giganteum ma kwiaty duże, pojedyncze, o średnicy 10 cm, barwy białej oraz w odcieniach: różowym, pomarańczowym i żółtym; kwitnie kilka lat.
