LOBELIA PRZYLĄDKOWA
Lobelia przylądkowa (Lobelia erinus), często zwana stroiczką, jest rośliną typowo obwódkową. Rośnie kępkami utworzonymi przez liczne, cienkie łodygi, które ścielą się lub wznoszą do góry. Wyrasta do wysokości 20 cm. Liście ma drobne, lancetowate, ząbkowane, kwiaty drobne, dwuwargowe, niebieskie, szafirowe, purpurowe lub białe. Rośliny kwitną od czerwca do jesieni, bardzo obficie, tak że całe pokryte są kwieciem. Ponieważ nasiona ma niezwykle drobne, wysiewamy je zazwyczaj do skrzyneczek na powierzchnię ziemi i nie przykrywamy, tylko lekko uklepujemy. Robimy to w lutym lub w marcu, następnie po wzejściu pikujemy kępkami po kilka roślin w rozstawie 2X2 cm. Siewki są bardzo drobne, dlatego w trakcie wykonywania tej czynności posługujemy się drewnianymi szczypczykami lub metalową pincetą oraz cienkim kołeczkiem. Gdy rośliny przepikowane rozrosną się do tego stopnia, że pokryją już całą powierzchnię, pikujemy je ponownie, tym razem do inspektu, a w maju wysadzamy na miejsca stałe, zachowując odległość między roślinami – 10-15 cm. Pamiętajmy zawsze, żeby wysadzać je kępkami – po kilka razem. Lobelia dość dobrze znosi przesadzanie, nawet w okresie kwitnienia, wymaga jednak ziemi żyznej, pulchnej, dostatecznie wilgotnej oraz słonecznego miejsca. Aby przedłużyć kwitnienie, możemy przyciąć rośliny po pierwszym kwitnieniu; po pewnym czasie odmłodzą się i zaczną powtórnie kwitnąć.
Uprawiane są następujące odmiany: Blue Carpet – wys. 10 cm, kwiaty czysto niebieskie, liście jasnozielone; Cambridge Blue – wys. 14-16 cm, jasnoniebieskie, liście jasnozielone; Cesarz Wilhelm -wys. 10 cm, szafirowoniebieskie, liście jasnozielone; Cristal Pałace -wys. 10 cm, ciemne, fioletowoniebieskie. liście ciemne, zielonobrunatne.
