Orzechy laskowe posiadają w swym jądrze dużo tłuszczu (ponad 50% suchej masy). Tłuszcz ten swym składem jest najbardziej zbliżony do oliwy. Poza tym jądra orzecha laskowego zawierają około 16% białka oraz około 7% węglowodanów. Są one również bogate w sole mineralne, wapń i fosfor, którego zawartość dochodzi do 2%. Orzechy laskowe zawierają też dość dużo witamin, zwłaszcza witaminy C oraz z grupy B i A. Dlatego zaleca się je do konsumpcji dzieciom, ludziom wyczerpanym nerwowo, a także ludziom pracującym intensywnie umysłowo.
Niestety, w naszym klimacie owocowanie leszczyny jest często zawodne, z powodu przemarzania kwiatów. Leszczyna najlepiej nadaje się do sadzenia na stanowiskach wilgotnych i w półcieniu. Jest ona rośliną rozdzielnopłciową i większość odmian jest obcopylnych. Kwiaty męskie zebrane są w zwisające kotki, zaś żeńskie – mało widoczne – ukryte w bocznych pączkach z wystającymi w czasie kwitnienia na zewnątrz czerwonymi, nitkowatymi znamionami.
Odmiana Barceloński (inaczej Kataloński) należy do grupy Zellerówek i wydaje orzechy bardzo duże, czworograniaste, pękate, z dwiema wyraźnymi bruzdkami. Okrywa owocowa krótsza od orzecha lub dorównująca mu długością, głęboko wcinana. Skorupa barwy brunatnej z ciemnymi smugami. Jądro dobrze wypełnia skorupę, bardzo aromatyczne i smaczne.
Olbrzym z Halle też należy do tej samej grupy. Orzechy nierówne pod względem wielkości, często bardzo duże, szerokojajowate lub jajowatostożkowe. Okrywa długości orzecha. Jądro duże, nie zawsze wypełnia całkowicie skorupę. Orzech spada sam lub razem z okrywą. Krzew rośnie silnie i tworzy wyniosłe skupiny. Jest to jedna z najlepszych odmian, ale wymaga stanowiska ciepłego i osłoniętego.
Gubeński – to odmiana, w której krzew silnie rośnie, jest wyniosły, czasami rozłożysty, a orzechy duże, kuliste, z wypukłą tarczką i wyraźnym, wypukłym żebrem. Okrywa owocowa niesymetryczna, znacznie dłuższa od orzecha, a więc kwalifikuje go do pierwszej grupy odmian – leszczyny lambertowskiej – tzw. Lambertówek. Skorupa twarda, średniej grubości, gładka, barwy jasnobrunatnej, w części wierzchołkowej popielata. Jądro niecałkowicie wypełnia skorupę, jędrne i smaczne.
Nazwa pierwszej grupy pochodzi od odmiany, której nie zakwalifikowano do omawianego doboru, ze względu na powolny wzrost – Lamberta Biały. Wydaje ona orzech średniej wielkości, jajowaty, dość ostro zakończony; w owocostanie zwykle trzy orzechy. Jądro całkowicie wypełnia skorupę. Smak ma migdałowy, słodki. Dojrzałe orzechy opadają razem z okrywą. Krzew średniej wielkości.
Gdy sadzimy leszczynę, należy przestrzegać następujących wymagań stawianych sadzonkom:
– wiek roślin nie powinien przekraczać trzech lat, licząc od roku, w którym zaczęło się ukorzenienie;
– grubość pędu głównego, mierzona tuż nad szyjką korzeniową, powinna wynosić dla wyboru I nie mniej niż 1,2 cm, a 0,7 cm dla wyboru II;
– wysokość pędu głównego – dla wyboru I nie mniej niż 80 cm, a 60 cm dla wyboru II;
– liczba korzeni bocznych nie może być mniejsza niż 5 dla wyboru I i 3 dla wyboru II, a ich długość nie mniejsza niż 1 5 cm dla wyboru I i 10 cm dla wyboru II, wymagane też jest, aby korzenie boczne miały wtórne rozgałęzienia.
Leszyczyny sadzi się przynajmniej co 3 m, a nawet w odległości co 4 m. Nie należy obok nich uprawiać roślin wysokich, takich jak: fasola tyczna, kukurydza lub słonecznik, gdyż będą one zacieniały krzewy, hamując ich wzrost.
