W Europie najbardziej popularne są obecnie formy koron drzew mające dowolną liczbę konarów. Należą do nich opisane już szczegółowo korony: prawie naturalna, szpalerowa swobodna i wrzecionowa. Drzewa z dowolną liczbą konarów szybko wchodzą w okres owocowania i dlatego doskonale się nadają do gęsto sadzonych sadów intensywnych. W Ameryce, w Australii i w wielu innych krajach, gdzie nie przypisuje się dużej uwagi wczesnemu plonowaniu drzew popularne są formy koron z ograniczoną ściśle liczbą konarów. Należą do nich formy: luźnopiętrowa, liderowa, kotłowa i pięciokonarowa. W sadach karłowych spotyka się formy stożkowe i kolumnowe. We Włoszech i we Francji bardzo popularne są formy szpalerowe: palmeta skośna, czyli włoska forma sztandarowa, szpaler skośny (Bouches Thomasa) i szpaler łukowy (Lepaga).
Korona luźnopiętrowa
Korona luźnopiętrowa ma przewodnik, na którym osadzone są dwa lub trzy luźne piętra konarów, oddalone od siebie mniej więcej o 40 cm. W jednym piętrze znajdują się najwyżej 2—3 konary. Razem jest 6-8 konarów. Jest to korona mocnej konstrukcji, luźna, dobrze nasłoneczniona, zapewniająca wysoką jakość owoców. Nadaje się przede wszystkim dla silnie rosnących i półkarłowych jabłoni i grusz. Jest popularna w sadach ekstensywnych w USA, w Związku Radzieckim i w Chinach. U nas była polecana w okresie powojennym lecz nie znalazła szerszego uznania. Formując koronę luźnopiętrową pozostawia się na młodym jednorocznym drzewie tylko 3 rozgałęzienia i przewodnik. W drugim roku pozostawia się następne 3 rozgałęzienia, a w trzecim roku jeszcze dwa. Razem na konary wybiera się najwyżej 8 pędów wyrastających z przewodnika, podczas gdy przeciętna jabłoń ma około 15 pędów. Konieczność dosyć silnego cięcia opóźnia wejście drzew w okres owocowania. Typowych koron luźnopiętrowych nie formuje się w naszych sadach. Wiele jednak jabłoni i grusz prowadzonych w formie prawie naturalnej jest w starszym wieku upodobnionych dzięki cięciu do koron luźnopiętrowych. Mają one przewodnik przycięty do 2,0—2,5 m od ziemi i tylko 6—8 konarów, luźno na nim rozłożonych.
Korona liderowa
Forma ta jest popularna w wielu sadach jabłoniowych w USA. W dosłownym tłumaczeniu jest to korona przewodnikowa, bowiem lider, czyli przewodnik odgrywa tutaj główną rolę. Na przewodniku osadzone są zaledwie 3—4 konary. Korona taka jest mocna, luźna, dobrze nasłoneczniona (rys.).
Rys. Korona liderowa ma przewodnik i tylko 3—4 konary.
Aby ją uformować trzeba ciąć drzewa bardzo silnie co opóźnia wejście drzew w okres owocowania. Nadaje się do sadów ekstensywnych.
