Korona kotłowa (wazowa, pucharowa).
W formie kotłowej prowadzi się najczęściej brzoskwinie i morele, rzadziej jabłonie. Korona kotłowa składa się z 5 konarów wyrastających z jednego miejsca na pniu. Przewodnika brak. Konary odchodząc z jednego punktu na boki tworzą rodzaj kotła, pucharu lub wazy (rys.).
Rys. Korona kotłowa.
Nasłonecznienie takiej korony jest doskonałe. Ma ona jednak słabą konstrukcję i wymaga podpór aby się nie rozdarła. W sadach jabłoniowych formuje się coraz rzadziej korony kotłowe.
Koronę kotłową uzyskuje się przez usunięcie przewodnika na drzewie 1—2-letnim i pozostawienie pięciu pędów. Pędy te skraca się o 1/3 długości. W drugim roku usuwa się te pędy, które rosną w kierunku środka korony, a pozostawia pędy rosnące na zewnątrz. Pędy przedłużające oś konaru skraca się ponownie o 1/3. Podobnie jak w roku drugim postępuje się w roku trzecim i czwartym. Intensywne cięcie związane z formowaniem korony kotłowej opóźnia owocowanie młodych jabłoni i dlatego forma ta nie znajduje zastosowania w sadach intensywnych. Korony kotłowe jabłoni popularne są jeszcze w sadach jabłoniowych w Australii i Nowej Zelandii, a także w starszych sadach w Szwajcarii. W tym ostatnim kraju uformowane jabłonie cięte są następnie według oryginalnej metody Oestberga. Co roku wycina się na konarach wszystkie pędy rosnące do góry i przerzedza pędy poziome, pozostawia się natomiast wszystkie pędy skierowane w dół. Drzewa cięte według tej metody mają całe warkocze pędów owoconośnych zwieszające się w dół od konarów (rys.).
Rys. Jabłoń cięta metodą Oestberga ze zwisającymi pędami owoconośnymi.
W Australii i w Nowej Zelandii jabłonie w formie kotłowej cięte są w okresie owocowania metodą „na krótkopędy”. Forma kotłowa doskonale się nadaje dla brzoskwiń i moreli uprawianych w ciepłym klimacie. Gatunki te znoszą bowiem dobrze intensywne cięcie. Uformowane drzewa cięte są w okresie owocowania metodą odnawiającą.
