W towarowych sadach śliwowych można wyprowadzać 3 formy koron; prawie naturalną, szpalerową swobodną i owalną osadzoną na pniu metrowej wysokości, co umożliwia mechaniczne otrząsanie śliwek. Formowanie koron prawie naturalnych lub szpalerowych swobodnych przebiega podobnie jak przy uprawie jabłoni i grusz.
Rys. Naturalna korona śliwy.
Korony prawie naturalne łatwo jest uzyskać stosując słabe cięcie i przyginanie niektórych pędów. Formowanie koron szpalerowych swobodnych wymaga trzykrotnie więcej pracy, bo prawie wszystkie pędy na młodym drzewie trzeba przyginać i przywiązywać sznurkami do szpilek. Forma szpalerowa umożliwia zmniejszenie odległości między rzędami do 4,0—4,5 m, posadzenie większej liczby drzew na hektarze i zwiększenie plonu owoców z hektara. Ułatwiony jest dostęp do drzew co zwiększa wydajność przy cięciu i zrywaniu owoców.
Prowadzenie śliw w formie prawie naturalnej
Młode śliwy rosną na ogół intensywnie i mają skłonność do tworzenia przewodnika co ułatwia formowanie koron. Okulanty posadzone w sadzie bywają zarówno obficie rozgałęzione jak i zupełnie bez rozgałęzień. Pierwsze z nich podkrzesujemy od dołu, do wysokości około pół metra pozostawiając wyżej 3—5 pędów z szerokimi kątami rozwidleń, z których powstaną konary. Pędy te trzeba skrócić o 1/3—2/3, aby po cięciu miały około 40 cm. Przewodnik przycinamy na około 50 cm powyżej ostatniego rozgałęzienia. Okulanty nierozgałęzione należy skrócić na wysokości 70—80 cm od ziemi i poczekać do następnego roku na utworzenie się korony (rys.).
Rys. Cięcie okulantów śliw w pierwszym roku po posadzeniu w sadzie: a — okulant rozgałęziony; b — nierozgałęziony.
Podobnie jak przy formowaniu jabłoni i grusz bardzo wskazane jest założenie klamerek w maju lub w czerwcu na przewodnik w celu poprawienia kątów rozwidleń. Ostre kąty rozwidleń powstają u wielu odmian śliw z grupy Węgierek.
W drugim i trzecim roku po założeniu sadu staramy się wyprowadzić przewodnik i osadzone na nim konary w liczbie od 7 do 10. Konary powinny tworzyć szerokie kąty rozwidleń. Jeśli rozgałęzienia na młodym drzewie tworzą kąty ostre, to trzeba je poszerzyć przez przyginanie pędów i przywiązywanie sznurkami do pnia (rys.).
Rys.. W drugim roku po posadzeniu śliw najważniejszym zabiegiem formującym jest przyginanie pędów.
Rys. Kilkuletnie śliwy lekko prześwietlamy usuwając po kilka gałązek ze środka korony.
U śliw nie wszystkie pędy dadzą się przygiąć, bo niektóre są grube i sztywne (te wycinamy na gładko przy przewodniku).
W czasie formowania koron śliw z grupy renklod należy zwrócić szczególną uwagę na wzrost przewodnika w pierwszych dwóch latach po posadzeniu drzew. U tych odmian przewodnik wyrasta niekiedy na wysokość 1,5 m i wówczas trzeba go skracać o 2/3 aby powstały na nim rozgałęzienia. Jeśli przewodnik nie jest skracany pozostają korony zbyt luźne, a zarazem wysokie.
Po zakończeniu formowania owocujące śliwy prześwietlamy umiarkowanie wycinając gałęzie krzyżujące się, leżące jedna na drugiej, chore lub martwe. Starsze drzewa, to znaczy w wieku od lat 10 do 20 wymagają niekiedy silniejszego cięcia. Przede wszystkim koniecznym się staje w tym czasie regulowanie wysokości drzew. Wysokość drzew nie powinna przekraczać 3 m mierząc od ziemi. Drzewom wyższym trzeba skracać wierzchołki i lepiej jest robić to wcześnie koło 10 roku życia drzew, aby uniknąć później bardzo silnego cięcia, które stwarza niebezpieczeństwo rozwoju chorób kory i drewna (rys.).
Rys. Skracanie wierzchołka śliwy zbyt wyniosłej.
Odmiany śliw skłonne do owocowania obfitego i przemiennego (na przykład Węgierka Wangenheima) wymagają w tym czasie dosyć szczegółowego cięcia, które poprawia regularność owocowania i jakość owoców. Dla odmian tych poleca się przerzedzanie drobnych gałązek owoconośnych, a w szczególności pędów cienkich, nitkowatych, na których owoce są najdrobniejsze (rys.).
Rys. Na drzewach odmiany Węgierka Wangenheima wycinamy co roku dużo drobnych pędów.
