Formowanie i cięcie czereśni.
Ze wszystkich gatunków drzew owocowych uprawianych w naszym kraju czereśnia jest najbardziej wrażliwa na cięcie. Nawet drobne rany po odciętych pędach są często przyczyną infekcji drzew przez raka bakteryjnego czereśni. Ze względu na zdrowie drzew najlepiej byłoby nie ciąć drzew w ogóle. Niestety w niektórych okolicznościach cięcie czereśni jest konieczne. Cięcie wykonuje się w pierwszym roku po posadzeniu drzew w sadzie w celu nadania im formy i ułatwienia przyjęcia się. W starszych owocujących sadach czereśniowych wykonuje się cięcia w celu regulacji wielkości drzew i zagęszczenia koron. Drzewa czereśni dorastają do znacznych rozmiarów, więc trzeba niekiedy korony obniżać (na przykład gdy sad musi być osłonięty siatką dla ochrony przed ptakami).
Rys. Naturalny pokrój korony czereśni.
W sadach czereśniowych wyprowadza się zwykle naturalne korony koliste, które w starszym wieku przycina się stosownie do potrzeb. W minionych latach zaczęła się upowszechniać w Europie uprawa czereśni w formie szpalerowej. Forma ta ułatwia zrywanie owoców i z tego względu zasługuje na uwagę.
Formowanie naturalnych koron kolistych
Korony koliste formujemy w sadach jeśli rozstawa między rzędami drzew wynosi od 6 do 8 m. Cięcie młodych drzew trzeba ograniczyć do niezbędnego minimum. Okulanty rozgałęzione trzeba podkrzesać od dołu do wysokości co najmniej 0,5 m. U czereśni nie warto formować konarów nisko tuż nad ziemią, bo pąki kwiatowe na nich łatwo przemarzają. Aby nie narażać drzew na infekcję przez raka bakteryjnego, można nie skracać przewodników ani pozostawianych pędów bocznych. W celu ułatwienia przyjęcia się drzew można zamiast cięcia podlać je 2—3-krotnie na wiosnę uzyskując lepszy skutek niż przy cięciu (rys.).
Rys. Prawidłowa korona czereśni powstała mimo nieprzycięcia okulanta po posadzeniu.
Okulanty nierozgałęzione można również pozostawić nie cięte i podlać je w razie potrzeby jeśli są one stosunkowo niskie, to znaczy mają do 120 cm wysokości. Okulanty wyższe trzeba przyciąć na wysokości około 1 m nad ziemią.
Jeśli po posadzeniu do sadu okulantów nie przycina się, to w ciągu lata wydają one mało pędów bocznych przy czym pędy te wyrastają na przewodniku pod szerokim kątem. Taki wzrost okulantów jest bardzo korzystny. Powstaje bowiem korona z luźnymi konarami i szerokimi kątami rozwidleń, co zapobiega rozwojowi raka bakteryjnego w rozwidleniach. Niestety wiele okulantów sadzonych w sadzie ma wysokość w granicach 1,5—2,0 m i wymaga cięcia, aby korona utworzyła się w odległości około 1,0 m od ziemi. Również w drugim i trzecim roku życia drzew trzeba niekiedy skracać przewodnik, aby zmusić go do tworzenia rozgałęzień. Po cięciu wyrasta do pięciu pędów bocznych, przy czym 2 lub 3 pędy tworzą ostre kąty rozwidlenia. W takim przypadku trzeba usunąć 1 lub 2 pędy z ostrymi kątami lub przyginać je, jeśli nie są one zbyt sztywne (rys.).
Rys. Przyginanie pędów czereśni w celu poprawienia kątów rozwidleń.
Pędy należy przywiązywać do szpilek. Uformowana w ciągu 3 lat korona powinna być luźna i mieć szerokie kąty rozwidleń.
