Forma kratowa
Podobnie jak w formie sztandarowej przewodnik drzewa prowadzi się ukośnie pod kątem 30° do poziomu. Wyrastające na przewodniku pędy przygina się i prowadzi w kierunku przeciwnym, również ukośnie. Pędy te uformowane w regularnych odstępach tworzą z pędami drzew sąsiednich rodzaj kraty. Najbardziej znaną z koron kratowych jest korona Bouches-Thomasa wypracowana we Francji. Spotykana jest ona i w ogródkach przydomowych.
Do uformowania korony kratowej najodpowiedniejsze są jednoroczne okulanty jabłoni szczepione na podkładkach karłowych i pół-karłowych oraz grusze szczepione na pigwie. Drzewa sadzone są w odległości 2—3 m między rzędami i 1,5—2,0 m w rzędach, w pozycji ukośnej, pod kątem 30 do poziomu. W rzędach drzew umieszcza się podpory ze słupków i rozpiętych na nich drutów. Posadzone drzewa przycina się wczesną wiosną. Przewodnik skraca się w odległości 100 cm od szyjki korzeniowej. Pędy boczne skierowane do dołu pozostawia się nie cięte. Pędy rosnące do góry skraca się na 3—5 oczek, a pędy rosnące w bok wycina się na gładko.
W połowie lata wybiera się na przewodniku kilka silnych pędów, w odległości mniej więcej 40 cm i przygina się je dokładnie w kierunku przeciwnym niż przewodnik. Przygięte pędy przywiązuje się do drutów. Wszystkie pozostałe pędy przyszczykuje się nad 2—3 oczkiem. Kiedy pędy są odpowiednio już długie krzyżuje się je z pędami drzew sąsiednich formując rodzaj kraty o oczkach 40X40 cm. W miejscu krzyżowania się pędów wiąże się je razem sznurkiem (rys.).
Rys. Kolejne etapy formowania koron kratowych: a — jednoroczne drzewa posadzone skośnie i przycięte, b – początek rozpinania pędów w drugim roku, c – formowanie kraty w trzecim roku.
W latach następnych przygina się i wiąże pędy w górnych partiach koron do czasu aż osiągną one 2,0—2,5 m wysokości. Po zakończeniu formowania wykonuje się coroczne cięcie prześwietlające lub też cięcie na krótkopędy.
