Różanecznik

Różanecznik

Różanecznik (Rhododendron) obejmuje dawniejsze dwa rodzaje -Rhododendron – różanecznik i Azalea – polanka, określone tą jedną nazwą. Dawniej zaliczano do różaneczników krzewy zimozielone, do polanek zaś z liśćmi opadającymi na zimę. Spośród pierwszych najczęściej uprawiany jest różanecznik fioletowy (Rhododendron catawbiense), a z drugich – azalia pontyjska, czyli różanecznik żółty (Rhododendron flavum) i azalia japońska (Rhododendron japonicum). Różanecznik fioletowy jest krzewem o liściach zimozielonych, skórzastych, podługowatych (długości do 12 cm) mocno zielonych, od spodu jaśniejszych. Kwiaty o średnicy 5-6 cm, różowolila lub innej barwy, zależnie od odmiany, zebrane w wielokwiatowe baldachogrona. Kwitnie w maju – czerwcu. Azalia pontyjska jest krzewem zrzucającym liście na zimę. Są one podłużnie lancetowate, obustronnie owłosione. Kwiaty żółte, silnie pachnące; kwitnie w maju przed rozwojem liści. Azalia japońska ma liście szersze i kwiaty o szerszych płatkach, pomarańczowe lub łososioworóżowe. Kwitnie równocześnie z azalią pontyjską.

Różaneczniki zimozielone wymagają dużej wilgotności powietrza, stąd najlepiej rosną i zimują na terenach zachodnich i nadmorskich, gleby próchnicznej i wilgotnej. W zimie nadmiar wody może być szkodliwy. Najlepiej rosną w półcieniu. Dla roślin tych należy wybierać miejsca osłonięte od wiatrów, a w okolicach o ostrzejszym klimacie trzeba różaneczniki osłaniać na zimę gałązkami drzew iglastych. Zaleca się też ściółkowanie gruntu wokół krzewów słomą albo liśćmi, dla ochrony systemu korzeniowego przed zbytnim spadkiem temperatury. Gatunki zrzucające liście są mniej wrażliwe, ale mają podobne wymagania. Warunkiem powodzenia w ich uprawie jest gleba kwaśna.