Rośliny cebulowe zawdzięczają swoją trwałość cebulom, w których magazynują substancje organiczne, służące im do ponownej regeneracji. Rośliny te rozpoczynają wegetację bardzo wcześnie i w sprzyjających warunkach szybko wyrastają ponad powierzchnię uformowanych zagonów. Niektóre, jak np. narcyzy, cebulice i szafrany, mogą na tym samym miejscu pozostać przez kilka lat. Inne, jak tulipany i hiacynty, trzeba przenosić corocznie na nowe stanowiska. Rośliny te mają cebule różnych kształtów i wielkości, niektóre (np. lilii) charakteryzują się luźną, łuskowatą budową, inne (np. tulipanów) są ściśle zwarte. Zastosowanie bylin cebulowych jest wszechstronne – nadają się do sadzenia na trawnikach, na rabatach bylinowych oraz na kwiat cięty. W związku z bardzo wczesnym rozpoczynaniem wegetacji wymagają nawożenia pogłównego Zaleca się stosowanie do tych celów saletry amonowej w ilości 1 dag na 1 m2. Poza tym rośliny te wymagają dokładnego przygotowania gleby, aby cebule mogły się dobrze rozrosnąć.
CEBULICA
Cebulica syberyjska (Scilla sibirica) ma cebule kuliste, średnicy 2-3 cm, z których wyrastają 2-4 równowąskie liście, długości 10-15 cm, szerokości 1 cm. Kwitnie w marcu – kwietniu, wydając pęd kwiatowy o wysokości 10-12 cm, na którym osadzone są kwiaty barwy niebieskiej, zebrane po 2-3 w gronach. Najlepiej rośnie w lekko ocienionych miejscach i na glebie niezbyt suchej. Cebulicę rozmnaża się z cebulek przybyszowych, które oddziela się po wykopaniu w lipcu, oraz z nasion. Często sama się wysiewa. Na uwagę zasługuje odmiana Alba – o kwiatach białych i Spring Beauty – o kwiatach nieco ciemniejszych, lazurowoniebieskich, podwójnej wielkości. Cebule sadzi się w sierpniu – wrześniu, na głębokość 6-10 cm, zależnie od ich wielkości. Nasiona wysiewa się jesienią, w rzędy co 10 cm.
HIACYNT
Hiacynt wschodni (Hyacinthus orientalis) wyrasta do wysokości 30 cm Ma wydłużone liście i piękną łodygę kwiatową, na której znajduje się do 30 dzwonkowatych kwiatów o intensywnym i bardzo przyjemnym zapachu, w barwach – od białej do ciemnofioletowej. Stosowany głównie w uprawie szklarniowej, czasem może służyć do obsadzenia rabat kwiatowych. Lubi gleby przewiewne i przepuszczalne, dostatecznie wilgotne. Do uprawy gruntowej cebule wysadza się od września do października – na stanowiskach słonecznych. Wymagają obfitego nawożenia, dlatego gleba powinna być nawieziona wiosną przetrawionym obornikiem lub kompostem. Cebule sadzi się na głębokości od 12 do 20 cm – zależnie od zwartości gleby i wielkości cebuli. Im gleba lżejsza, tym głębiej sadzi się cebulę.
Zależnie od odmiany, hiacynty kwitną od końca marca do końca kwietnia. Po przekwitnieniu ścinamy łodygi kwiatowe, a w końcu czerwca i na początku lipca cebule wykopujemy, przesuszamy i przechowujemy do jesieni w przewiewnym i zacienionym miejscu. Hiacynty można rozmnażać przez oddzielenie cebulek przybyszowych, które w niewielkiej ilości tworzą się u nasady cebuli. Po oddzieleniu ich od cebul matecznych podsuszamy je i wysadzamy osobno do dobrze przygotowanej gleby. Sadzimy je dość gęsto i niezbyt głęboko. Cebule te dorastają i zakwitają po 3-4 latach. Skala barw hiacyntów jest bardzo duża – od białej poprzez różową, niebieską do ciemnych odcieni fioletu.
KORONA CESARSKA
Korona cesarska (Fritillaria imperialis) ma cebulę dużą, wielkości pięści, z zagłębieniem na wierzchołku, bez łuski okrywającej, o zapachu czosnku. Liście lekko lancetowate, wąskie, rozkładające się, o długości nie przekraczającej 15 cm; kwiaty dość duże, uwieszone w okółku po 6-10 sztuk na wysokiej, niekiedy aż półtorametrowej, łodydze, w kolorze czerwonym lub żółtym. Koronę cesarską uprawia się podobnie jak inne rośliny cebulowe. Dobrze znosi półcień, do pędzenia się jednak nie nadaje. Zimą wymaga okrycia. Rozmnaża się ją przez siew lub oddzielenie bocznych cebul. Kwitnie od końca kwietnia do początku maja. Sadzenie i przesadzanie wraz z oddzielaniem cebul przysuszonych powinno odbywać się w okresie letniego spoczynku, nie później niż do września. Nie należy jej przesadzać częściej niż co 5 lat. Cebule sadzi się dość głęboko, zależnie od ich wielkości, największe na głębokość 30 cm. Nasiona wysiewa się zaraz po zbiorze.
