Byliny, które nie wytwarzają nasion lub z nasion nie dają równie wartościowego materiału, musimy rozmnażać przez podział kłączy, korzeni, karp i za pomocą sadzonek. Najodpowiedniejszym terminem rozmnażania tej grupy roślin jest wiosna (dla roślin kwitnących w drugiej połowie lata i jesienią) lub jesień (dla kwitnących wiosną i w pierwszej połowie lata). Rośliny, które mają łatwość tworzenia korzeni lub części nadziemnych, mnoży się przez sadzonkowanie – pędów, korzeni, liści.
ASTER TRWAŁY
Astry trwałe mają podobne kwiaty do astrów letnich, lecz są przeważnie znacznie mniejsze i bardziej rozkrzewione. Rodzaj ten obejmuje gatunki kwitnące wczesną wiosną i zakwitające stopniowo do późnej jesieni. Wczesną wiosną kwitną przeważnie astry górskie, o łodydze nie rozkrzewionej, zakończonej jednym lub paroma koszyczkami, rozmnażane przez podział i z nasion. Astry jesienne, zwane popularnie marcinkami mają łodygi rozkrzewione, kwiaty zgrupowane w górnych częściach łodyg w postaci kwiatostanów.
Astry są bylinami niewybrednymi, trwałymi, szybko rosnącymi, można je rozmnażać przez dzielenie i przesadzać prawie w każdej porze roku. Zastosowanie ich jest wszechstronne; niskie – na obwódki, grupy; wysokie – na duże grupy, żywopłoty oraz rabaty i na kwiat cięty. Niektóre odmiany zakwitają już w końcu sierpnia, inne w październiku. Wyjątkiem jest aster alpejski (Aster alpinus), który kwitnie w maju i czerwcu. Jest niski (15-20 cm), łodygę ma wzniesioną, krótką, miękko owłosioną, pojedynczą, liście dolne łopatkowate, górne lancetowate, siedzące, całobrzegie, z obu stron krótko owłosione. Kwiaty brzeżne języczkowe, niebieskofioletowe (rzadko białe). Kwiaty rurkowe (żółte) tworzą środek koszyczka. Rozmnaża się go przez podział w sierpniu. Ciekawszą odmianą jest Aster alpinus superbus hort. – o kwiatach lila. Wyższy od niego i równie popularny jest aster gawędka (Aster amellus) – wysokość 20-80 cm, liście szerokolancetowate, koszyczki kwiatowe o średnicy do 5 cm. Kwiaty niebieskolila, kwiaty rurkowe (środek koszyczka) – żółte. Kwitnie od sierpnia do października. Rośnie dość wolno, jest długowieczny, dlatego przesadzać należy po upływie 6-10 lat. Wymaga stanowiska słonecznego, gleby wapiennej, lekkiej. Przez podział rozmnaża się go z trudnością, tak że zaleca się rozmnażanie z siewu. Rośliny uzyskane z podziału najlepiej sadzić wiosną. Z cenniejszych odmian można wymienić: Dunkler Schatz – wys. 40 cm, kwiaty ciemne, fioletowo-niebieskie; Emma Bedu – wys. 80 cm, kwiaty ciemnofioletowe; Nocturnes – kwiaty duże, lawendoworóżowe.
Wszechstronne zastosowanie mają astry krzaczaste, tzw. marcinki karłowe (Aster dumosus). Są bardzo niskie (20-25 cm), mają liście łopatkowate, wydłużone. Kwiaty języczkowate jasnolila, rurkowate -od złocistych do brązowych. Kwitną we wrześniu i październiku. Można je rozmnażać przez podział w każdej prawie porze roku, choć najlepiej wiosną. Rośliny sadzi się co 35-60 cm, zależnie od odmiany. Rośnie również dobrze na suchej glebie piaszczystej, jak i na wilgotnej, próchnicznej. Wymaga stanowiska słonecznego lub półcienistego. Z odmian na uwagę zasługują: Audrey – wys. 40 cm, kwiaty ametystowofioletowe; Blue Baby – wys. 30 cm, kwiaty niebieskie, półpełne; Niobe – wys. 20 cm, kwiaty białe; Profesor Kippenberg -kwiaty jasnoniebieskie, półpełne; Harrison – wys. 40-50 cm, kwiaty duże, różowe.
