ASTILBE – TAWUŁKA
Astilbe (Astilbe hybrida), nosi polską nazwę tawułka i należy do najcenniejszych bylin ogrodowych. Ma ona duże, czasem półmetrowe, wiechowate kwiatostany, złożone z drobnych kwiatków, przypominających trochę tamaryszek. Tawułka dobrze się nadaje do obsadzania półcienistych, a nawet cienistych miejsc w ogródku oraz brzegów zbiorników wodnych. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Kwiaty barwy białej, różowej, lila i czerwonej, nadają się świetnie na bukiety. Korzenie zwarte, tworzą bryłę korzeniową. Tawułkę rozmnaża się przez dzielenie starszych roślin w kwietniu, ewentualnie w sierpniu. Ponieważ karpy są zwykle twarde, dzieląc je, należy posługiwać się ostrym nożem, a nawet piłką ogrodniczą. Można też rozmnażać przez oddzielenie i sadzenie odrostów korzeniowych, również wiosną. Niskie odmiany sadzi się co 40 cm, wysokie co 50-60 cm. W pierwszym roku po posadzeniu rośliny trzeba na zimę przykryć liśćmi lub torfem. Wymaga gleb żyznych i bardzo wilgotnych. Z cenniejszych można wymienić odmiany: Gloria – wys. 50 cm, kwiaty ciemnoróżowe; Bergkristall – wys. 120-150 cm, późna, kwiaty białe; Betsy Cuperus – wys. do 100 cm, kwiaty białoróżowe, o zwisających kwiatostanach.
BARWINEK
Barwinek pospolity (Vinca minor) jest krzewiną zimotrwałą, płożącą się, o wysokości 5-10 cm. Liście ma owalne, ciemnozielone, skórzaste, gładkie, błyszczące. Kwiaty niebieskie. Kwitnie w kwietniu -maju. Najlepiej rośnie na glebie próchnicznej, w półcieniu i cieniu. Lubi wilgoć. Stosowany jest na obwódki i podszycia oraz dość często do obsadzania grobów. Rozmnażany jest łatwo przez odcinanie odrostów szybko korzeniących się w zetknięciu z ziemią pędów płożących się i przez sadzonki. Rośliny sadzi się w rozstawie 15X15 cm. Na uwagę zasługują odmiany: Bowle – wielkokwiatowa i Argenteo-variegata – o liściach biało-pstrych.
CHABER TRWAŁY
Chaber trwały (Centaurea) ma kilka gatunków uprawianych na kwiat cięty. Są one niewybredne pod względem gleby, wymagają stanowiska słonecznego lub półcienistego. Z bardziej rozpowszechnionych można zalecić następujące gatunki:
Chaber piękny (Centaurea pulcherrima), który wyrasta do wysokości 50 cm, liście ma pierzaste, z wierzchu gładkie, od spodu puszyste, owłosione. Kwiaty budową przypominają znane bławatki rosnące w zbożu, lecz są znacznie większe, o pięknej, czysto różowej barwie, osadzone na końcach łodyg. Kwitnie w końcu maja i na początku czerwca. Najlepiej rośnie na glebie gliniasto-piaszczystej, średnio wilgotnej, w miejscach słonecznych. Rozmnaża się go przez podział, w końcu marca lub na początku kwietnia. Na zimę należy go przykryć liśćmi.
Chaber górski (Centaurea montana) rozrasta się przez liczne kłącza. Osiąga wysokość 50 cm, łodygi ma gęsto ulistnione, liście jajowato-lancetowate, zwężające się ku nasadzie, całobrzegie i gęsto owłosione. Koszyczki kwiatowe duże, o różnych barwach: białej – odmiana Alba; różowej – Rosea; żółtej – Citrina; niebieskiej -Grandiflora.
